Baak!, Januari 2003door Annemijn de van der Schueren

Je werk en je privé-leven, concurrenten of kunnen ze samen door een deur? Door je privé-leven bij je persoonlijk ontwikkelingsplan (POP) te betrekken, kunnen de belangen van de organisatie en die van jezelf op elkaar afgestemd worden. En dat is winst voor iedereen.

Opbranden
Ontwikkeling van medewerkers moet je niet loskoppelen van hun privé-leven. Dat is de visie van Piet Jeuken, bedrijfssocioloog en oprichter van O-LENG, een bedrijf voor coaching en conflictbemiddeling. O-LENG staat voor onderhoud van lichaam en geest. Het bureau werkt vanuit de gedachte dat mensen regelmatig de tijd moeten nemen om stil te staan bij zichzelf en hun werk, om te voorkomen dat ze ‘zomaar’ opbranden.
Aandacht besteden aan persoonlijke ontwikkeling hoort daar ook bij. Veel organisaties werken tegenwoordig met persoonlijke ontwikkelplannen: de zogenaamde POP’s. Zo’n POP is een plan waarin staat hoe iemand zich op korte termijn in zijn huidige werk wil ontwikkelen of – op de lange termijn – naar een toekomstige functie zou kunnen groeien. Het ontwikkelplan probeert de persoonlijke ontplooiing en de doelstellingen van de organisatie op evenwichtige wijze te combineren.

Ontwikkeling van medewerkers moet je niet loskoppelen van hun privé-leven. Dat is de visie van Piet Jeuken, bedrijfssocioloog en oprichter van O-LENG, een bedrijf voor coaching en conflictbemiddeling. O-LENG staat voor onderhoud van lichaam en geest. Het bureau werkt vanuit de gedachte dat mensen regelmatig de tijd moeten nemen om stil te staan bij zichzelf en hun werk, om te voorkomen dat ze ‘zomaar’ opbranden.
Aandacht besteden aan persoonlijke ontwikkeling hoort daar ook bij. Veel organisaties werken tegenwoordig met persoonlijke ontwikkelplannen: de zogenaamde POP’s. Zo’n POP is een plan waarin staat hoe iemand zich op korte termijn in zijn huidige werk wil ontwikkelen of – op de lange termijn – naar een toekomstige functie zou kunnen groeien. Het ontwikkelplan probeert de persoonlijke ontplooiing en de doelstellingen van de organisatie op evenwichtige wijze te combineren.

Kloppend hart
Zo’n plan heeft volgens Jeuken meer kans van slagen wanneer het persoonlijke leven van de werknemer erin betrokken wordt. Werk en privé zijn vaak elkaars concurrenten en dat geeft veel spanning. Het kan op termijn leiden tot uitval van werknemers. Of werknemers gaan naar de concurrent, omdat ze daar beter kunnen voldoen aan de eisen van het thuisfront. Allemaal weggegooid talent.
Juist in tijden waarin het economisch niet voor de wind gaat, kunnen organisaties het zich niet veroorloven te morsen met talent. Het moet nu gekoesterd worden. Medewerkers moeten gemotiveerd worden hun organisatie door moeilijke tijden te slepen. Met dwang zul je die inzet niet bereiken. Nee, “met stroop bereik je meer dan met azijn”, aldus Jeuken. “Door werknemers de kans te geven de balans van werk en privé in evenwicht te houden en daar als organisatie aan mee te werken, houd je hun hart voor de zaak kloppende.”

Levensfase
Werknemer en werkgever houden idealiter dus rekening met elkaars belangen. Bij het opstellen van een POP kijken beide partijen bijvoorbeeld naar de levensfase waarin iemand zich bevindt. Ambitieuze twintigers leven andere levens dan een veertiger met jonge kinderen of een 55 plusser. Zij hebben andere drijfveren, andere mogelijkheden, andere behoeften. Door hier maatwerk te bieden, kun je frustratie wegnemen en commitment kweken.
Je kunt nog verder gaan door de partner van de werknemer bij een POP te betrekken. Wat zijn haar of zijn doelstellingen voor de komende tijd? Hoe kunnen werknemer en organisatie daarmee rekening houden? Het gaat om het creëren van een balans, een harmonie tussen levenspartners, die het werken voor iedereen uiteindelijk leuk moet houden.

Huisarts
Jeuken geeft POP-trainingen aan huisartsen en hun levenspartner. Beide maken ieder afzonderlijk een persoonlijk ontwikkelplan. Hierdoor wordt heel duidelijk wat de belangen en doelen van beide partners zijn. En natuurlijk ook waar die belangen elkaar bijten.
Die POP’s zijn geen middel om elkaar mee om de oren te slaan, maar de inzet voor onderhandelingen. Door afspraken te maken over de realisatie van elkaars ontwikkeldoelen, hoeft de groei van de ene partner niet ten koste te gaan van de ander. Ontwikkeling van beiden kan een masterplan worden, waarin partners afspreken; jij nu dit, ik straks dat. Het is misschien onwennig, maar uiteindelijk plukt iedereen de vruchten van zo’n aanpak.